فهرست مطالب

تعدد زوجات ۴

تعدد زوجات ۴

حبس ابد! ۳۰

«۱٫ توافق زوجین برای طلاق؛ ۳۲

مادر بدون ولایت! ۳۸

اسلام و تعدد زوجات ۴۸

ویل دورانت در جلد اول تاریخ تمدن صفحه ۶۱ مى‏گوید: ۴۹

گوستاولوبون در تاریخ تمدن صفحه‏۵۰۷ مى‏گوید: ۵۰

کریستن سن در کتاب ایران در زمان ساسانیان صفحه‏۳۴۶ مى‏گوید: ۵۳

منتسکیو در روح القوانین از آکاتیاس،مورخ رومى،نقل مى‏کند که: ۵۴

مقدمه ۵۵

۱. معنای لغوی و اصطلاحی عدالت ۶۰

۲. مفهوم عدالت در ازدواج مجدد ۶۰

۳. موارد ضرورت شرط عدالت و ضمانت اجرای آن ۶۲

مبحث دوم ـ شرط عدالت در ازدواج مجدد ۷۰

بند اول ـ شرط عدالت در ازدواج مجدد در حقوق اسلام ۷۱

۲. منظور از عدالت چیست؟ ۷۳

۱. قانون مدنی ۷۸

۲. قانون حمایت خانواده ۸۱

موانع نکاح ۸۴

ویل دورانت در جلد اول تاریخ تمدن صفحه ۶۱ مى‏گوید: ۹۷

نویسنده اعتماد ۱۰۳

«فان خفتم الا تعدلوا فواحده» ۱۱۳

منابع : ۱۱۴

 تعدد زوجات

در این مقاله برآنیم تا به ذکر سه مورد از متونی که به موضوع تعدد زوجات در ایران پرداخته اند، اشاره کنیم .لازم به توضیح است که قصد ما از طرح این بحث در سیر کار تحقیقی ، به سبب آن است که نسبت به تاریخچه ی این امر در کشورمان آگاهی یابیم و با این پیش فرض، بهتر بتوانیم به تحلیل و تفسیر این موضوع بپردازیم.

۱- کریستن سن در کتاب “ایران در زمان ساسانیان” صفحه‏۳۴۶ مى‏گوید:

«اصل تعدد زوجات اساس تشکیل خانواده(در ایران زمان ساسانیان)به شمارمى‏رفت.در عمل، تعداد زنانى که مرد مى‏توانست داشته باشد به نسبت استطاعت اوبود.ظاهرا مردمان کم بضاعت‏به طور کلى بیش از یک زن نداشتند.رئیس خانواده‏از حق ریاست دودمان بهره‏مند بود.یکى از زنان،سوگلى و صاحب حقوق کامله‏محسوب شده و او را«زن پادشاییها»(پادشاه زن) یا زن ممتاز مى‏خواندند.از اوپست‏تر زنى بود که عنوان خدمتکارى داشت و او را زن خدمتکار(زن  چگاریها) مى‏گفتند.حقوق قانونى این دو نوع زوجه مختلف بود.ظاهرا کنیزان زر خرید وزنان اسیر جزو طبقه چاکر زن بوده‏اند.معلوم نیست که عده زنان ممتاز یک مردمحدود بوده است‏یا خیر.اما در بسیاری از مباحثات حقوقى ، از مردى که دو زن ممتازدارد سخن به میان آمده است.هر زنى از این طبقه عنوان بانوى خانه داشته است وگویا هر یک از آنها داراى خانه جداگانه بوده‏اند.شوهر مکلف بود که مادام العمر زن‏ممتاز خود را نان دهد و نگهدارى کند.هر پسرى تا سن بلوغ و هر دخترى تا سن‏ازدواج داراى همین حقوق بوده‏اند، اما زوجه‏هایى که عنوان چاکر زن داشته‏اندفقط اولاد ذکور آنان در خانواده پدرى پذیرفته مى‏شده است.»

۲- در تاریخ اجتماعى ایران از انقراض ساسانیان تا انقراض امویان(تالیف مرحوم سعیدنفیسى) مى‏نویسد:

«شماره زنانى که مردى مى‏توانست‏بگیرد نامحدود بود،و گاهى در اسناد یونانى‏دیده شده است که مردى چند صد زن در خانه داشته است.»